Hoe komt wonder (weer) in je werk en leven? Door je onder andere open te stellen voor synchroniciteit en interconnectie. Want alles is met alles verbonden. Eén van de negen kenmerken van spirit of bewustzijn die je terugvindt in mijn boek Persoonlijk Inspirerend Leiderschap.
Naast praktijkcases, inzichten en oefeningen over hoe deze kosmische knipogen je kunnen helpen bij je werk, deel ik af en toe ook een persoonlijk verhaal. Waaronder deze. Je kan het bijna niet geloven, maar het is echt waar.
Het was een zomer om nooit te vergeten. In 2005 was ik op reis door British Columbia, Canada. Mijn hartenwens was om een keer een ‘sweatlodge’-ceremonie mee te maken met alleen echte ’natives’ en contact te maken met de zoon van de legendarische chief Dan George, Leonard George. Wat daarna zou gebeuren overtrof al mijn verwachtingen. Ik kwam terecht in een stroom van verwondering met heel veel synchroniciteit, die mij letterlijk liet zien dat alles met alles verbonden is. Kijk maar.
In het toeristenbureau in het centrum van Vancouver vertelde ik over mijn werk en deelde ik mijn hartenwens met een medewerkster. Na een tijdje zei ze: ‘Ik doe dit nooit, maar ik weet toevallig iemand die je kan helpen aan het telefoonnummer van Leonard George.’ Totaal ‘uplifted’ liep ik de deur uit. Ik had gebeld en het telefoon- nummer werd me gegeven. Alleen voelde het niet als het goede moment om Leonard te bellen, totdat er twee weken later iets bijzonders gebeurde.
Na letterlijk meer beren op de weg gezien te hebben dan mensen belandde ik op Vancouver Island in het kustplaatsje Tofino. Als vanzelf werd ik aangetrokken door een gebouw met daarop een grote arend geschilderd. En arenden en buizerds hebben me altijd aangetrokken. Zo heb ik op mijn veertiende jaar een handtekening met een zon en twee arenden gemaakt, die ik nog steeds gebruik. Bleek jaren later dat ik volgens de Maya-astrologie geboren was op de dag van dubbel adelaar (toon 11)!
Toen ik naar binnen ging, liep ik als vanzelf naar een oude kano en ik hield de rand
ervan met mijn hand vast. Zonder dat ik erover nadacht, kwam er ineens een golf van ontroering naar boven. Het enige wat in mij opkwam, was: ik heb eerder in zo’n ding gezeten. Hoe het hout voelde, de geur, hoe de kano eruitzag, ik wist het gewoon. Ik was zo diep geraakt dat ik wilde weten van wie dit gebouw was en wie al deze kunst had gecreëerd. Het was sir Roy Henry Vickers, een chief van de Eagle-clan.
Een nieuwe hartenwens was geboren: hem te ontmoeten. Alleen, hij was er niet, maar ergens op het vasteland, en het was niet bekend waar. Nadat ik naar buiten was gelopen zat ik een tijd stil, uitkijkend over de baai, en ik besloot dat het tijd was Leonard George te bellen.
En ja, ik kreeg hem aan de lijn. We praatten voor circa twintig minuten en ik gaf aan dat ik Roy Vickers wilde zien en een ‘sweatlodge’ wilde meemaken. Waarop hij zei: ‘Just follow the spirits.’ En twee weken later leek het onmogelijke te gebeuren.
Na circa drie uur rijden, vanaf St. Rupert oostwaarts het vasteland in, stak plots een zwarte beer de weg over, naar links. Op dat moment herinnerde ik me de woorden ‘Follow the spirits’ en ik besloot links af te slaan, anders dan gepland. Na een uur rijden kwam ik in een dorpje genaamd Hazelton. Op zoek naar ‘natives’ kwam ik in een grote bingohal terecht, waar ik navraag deed naar een ‘sweatlodge’. Daarvoor moest ik naar de bandmember Mike gaan, dagelijks manager van het reservaat. Die was eerst afhoudend, totdat ik vertelde dat ik Leonard George had gesproken. De volgen- de dag werd er een’ sweatlodge’ georganiseerd.
Die volgende dag leidde Mike ons naar de ‘sweatlodge’, op enkele meters afstand van de zalmrijke en kolkende ‘Skeena’-rivier. Mike was net als Roy Vickers van de Eagle-clan. Weer twee figuurlijke arenden die ik ontmoette! Vlak voordat de ceremonie begon, vlogen er ook nog eens letterlijk twee arenden voor de ingang boven de rivier! Maar dat was nog niet alles.
Na de tweede ronde hoorde ik iemand op een ‘motorsquad’ vlak voor de ‘sweatlodge’ parkeren. Mike nodigde hem uit de leiding over de ceremonie over te nemen en de man kwam pal naast me zitten bij de ingang. Het was Roy Vickers! Of all places! Hoe kon dit? Hoe kon ik in hemelsnaam in héél Canada precies naast Roy komen te zitten, naar wie ik op zoek was, terwijl ik niet wist waar hij was!
Mijn hartenwensen om én Leonard George gesproken te hebben én een authentieke ‘sweatlodge’ mee te maken, én Roy Vickers te ontmoeten, waren allemaal uitgekomen. ‘Just follow the spirits.’
Toen ik later in Nederland thuiskwam, keek ik wat voor dag het was volgens de Maya-astrologie: het was nota bene mijn geboortedag van de dubbele adelaar (toon 11)! Hoe kon dit? Voor mij was het echt een teken dat toeval niet voor niets toevalt. En dat we op spiritniveau altijd verbonden zijn. Wat Roy zo mooi en krachtig verwoordde met een boodschap aan mij: ‘Friends in spirit.’
Meer informatie over Roy vind je op: www.royhenryvickers.com
© 2022: Martin Thoolen
Dutch 
English (United States)