Hoe je levendiger en gelukkiger wordt, door natuurlijk leven

Heb jij wel eens 5 dagen zonder telefoon en internet geleefd?

Ik niet, tot de laatste week.

Mijn God, wat is dat bij tijden ongelofelijk saai. Saai?
Alleen maar omdat ik anders gewend ben in Nederland. 

Maar wat is het tegelijkertijd stilzwijgend, ongelofelijk indrukwekkend en leerzaam. 

En stel je eens voor als we allemaal ietsje meer ‘natuurlijk zouden leven en werken?’ Wat dan, en hoe dan?

Mijn vrouw is een ‘Native Indigenous’ en maakt deel uit van een spiritueel volk genaamd ‘The Karen People’wat al eeuwenlang leeft op de grens van Myanmar en Thailand. Ze geloven dat alle objecten een ziel hebben, net als wat ik zag bij de ‘First Nations’ in Canada, BA en andere inheemse volkeren over de wereld. Een van hun belangrijkste motto’s is: ‘Give me liberty or give me death’. Ze vertelt me vaak: ‘I come from poor people, we live easy’.

‘I come from poor people, we live easy’

Na 4 uur reizen Noordwaarts vanaf Kanchanaburi met de auto, een veerboot en een longboat, kom ik diep in het oerwoud terecht op haar natuurlijke geboortegrond. Tot die tijd heb ik tijdens mijn vele reizen vele inheemse volkeren meegemaakt, maar nog nooit een tijdje ertussen gewoond, als is het ‘maar 5 dagen’.

Omdat ik geen beschikking tot internet heb, heb ik geen afleiding. Omdat ik de Karen en Thaïse taal niet ken, kan ik alleen maar alles in stilte opnemen.

Alleen maar: zijn… En zo komen een hoop ‘gevoelde inzichten’ binnen.

Snoeiharde spiegels van reflectie

De natuur als supermarkt

In het hele dorp en omstreken is geen enkele supermarkt te vinden. De natuur is de goedkoopste supermarkt, zonder chemicaliën. Ze leven van de natuur om je heen. Ze verbouwen en eten: rijst, maïs, mango, papaya salade, groentes, chilipepers, tamarin, gember, karmadon, paddenstoelen, knoflook, limoenen, komkommer, ei-planten en bamboe-scheuten. Als er even niets is, dan plukt mijn vrouw blaadjes van de boom en dat is het dan. Deze ‘haute cuisine’ is genoeg.

Ze verkopen daar ook geen toiletpapier met 5 lagen ‘zachtheid’ verpakt in plastic. Nee hoor, je veegt je achterwerk daar gewoon af met stromend water.

Stel je eens voor als je zelf voedt met natuurlijk voedsel en minder plastic verpakkingen koopt. Probeert het eens een tijdje en merk hoe levendig je lichaam wordt en hoe je bijdraagt aan een schonere wereld, hoe klein ook.

De natuurlijke wekker

De ‘Karen people’ hebben geen wekker. Ze leven en werken met de natuurlijke wekker. Ze staan op bij dageraad en gaan werken op het land. En ze gaan vroeger slapen, als het donker wordt. En ze blijven vitaal tot op hoge leeftijd.

Probeer het zelf eens een weekje en kijk wat het met je doet. 

‘Live’ met elkaar omgaan

Omdat ik voor 5 dagen geen enkele internet- en telefoonverbinding heb, ben ik gedwongen een andere verbinding met de mensen om me heen te maken, dan via social media. Ook al ken ik de taal niet, ‘live’-contact, face-to-face, levendig en zo echt. 

Zoek elkaar eens wat vaker op, al kost het je uren reizen. Laat je smartphone eens thuis. Wees je zelf in het contact met de ander en deel soms je zielenroerselen. Let eens op hoe meer vervullend echte verbinding voor je kan zijn.

‘Living live with each other, makes you alive’

Eten en drinken delen

Daar kennen ze geen apart geserveerd bord. Eten en drinken wordt gedeeld tussen en met andere families. Ze lopen gewoon bij elkaar naar binnen om bij ander te gaan eten. Ze brengen af en toe eten mee voor elkaar. Ze eten in een cirkel op de grond van gezamenlijk schaaltjes die in het midden staan

Af en toe doen we het met Kerstmis of Pasen en het geeft ons gelijk een gevoel van samenzijn en samen-genieten en we delen eten en verhalen met elkaar. Zó verbindend. Doe het eens wat vaker in het jaar met je familie, vrienden, buren of collega’s ook al is het niet gebruikelijk en kijk wat er ontstaat. Je gaat met een warmer hart naar huis.

Zorgen voor elkaar en je ouders

Bij de ‘Karen People’ bestaat geen bejaardentehuis. Mijn vrouw schrok intens toen ze in Nederland een flatgebouw zag wat een bejaardentehuis was. En als je er even bij stilstaat is het eigenlijk een afgesloten sterfhuis waar eenzaamheid floreert en ouderen sneller doodgaan. Immers, als je een oude boom niet verkast, blijft die langer vitaal.

“Als je een oude boom niet verkast, blijft die langer vitaal”.

In Nederland hebben we geen tijd om onze vader of moeder regelmatige bezoeken. Waarom? We hebben het te druk met onze eigen materie, behoeftes en ontwikkeling. In het dorp echter zorgen ze voor hun ouders tot aan de dood.

Zoek je ouders eens wat vaker op en blijf langer dan je gewend bent. Ben er gewoon voor ze en het zal je verrijken. Vergeet niet dat zij diegenen zijn die jou ook dit leven gegeven hebben, net als je voorouders. Eer ze, en je zal er nooit spijt van hebben.

En versta me niet verkeert, het is er echt niet allemaal koek en ei. Ook hier spelen de ego’s van mensen een rol en creëert onnodige spanningen. Geen verschil met ons. Zoals een buurman die om 3 uur ‘s Nachts keihard muziek aan zet wat anderen uit hun slaap haalt. En denk maar niet dat je hem kan vertellen dat de muziek zachter moet, want je riskeert zomaar een geweer wat op je afgevuurd wordt.

Het is er dus geen paradijs, maar wel kunnen we leren van leven in natuurlijke verbinding, die we in het Westen vaak verloren hebben.

En dat is wat ik jou en ieder toewens. Probeer mijn suggesties eens wat vaker toe te passen en ervaar wat het met jou, je vrienden, buren en collega’s doet.

Je zult versteld staan.

#natuurlijkleven #coaching #personaleadership #persoonlijkleiderschap #personalempowerment 

© 2022: Martin Thoolen