Deze recente tekening komt van één van mijn huidige klanten: een IT-specialist in de zorg. Het verbeeldt exact het transformatieproces waar ze door heen gaat. Vanuit een oerschreeuw oude patronen achter haar latend, naar bevrijding van de ziel. Op weg naar duurzame re-integratie omdat ze niet alleen haar gedrag, maar juist ook de wortels van haar gedrag aanpakt. Hier zie je hoe.
‘Duurzame re-integratie’ bereik je alleen als je de ‘wortels’ van je gedrag aanpakt en van binnenuit transformeert zoals rupsen dat tot vlinders doen. Met psychologische gedragsverandering, handige tips, trucs of methoden alleen, kom je er niet. Na jarenlang vele stress- en timemanagement trainingen te hebben verzorgd, zag ik op den duur nogal eens een draaideur-effect: mensen vallen weer terug in overspannenheid of burn-out voor een tweede of zelfs een derde keer. Tenminste, als je ook niet de wortels van het gedrag, je binnenkant aanpakt. Maar wat is die binnenkant dan en hoe pak je dat aan?
“Duurzame re-integratie bereik je alleen als je de wortels van je gedrag aanpakt”
Dat is je ego en je ziel wat concreet uiteengezet wordt in het model met de gelijknamige boektitel ‘Persoonlijk Inspirerend Leiderschap’. Fundamentele bewustwording hiervan (werken en leven vanuit spirit) en intentionele zielsbesluiten geven nieuwe duurzame oplossingen.
© 2025: Model Persoonlijk Inspirerend Leiderschap
Een eenvoudige manier van kijken naar je ego is als een autobus die door een aantal primaire ego-passagiers wordt aangestuurd. Afhankelijk van welke passagier aan het stuur zit, denk je anders, voel je je anders, gedraag je je anders en kies je anders.
In het geval van mijn cliënt was dat met name de zorgzame- en verantwoordelijke moeder. Een rol die ze op zich moest nemen toen haar moeder jong overleden was, haar vader haar in de jeugd in de steek liet en ze ging zorgen voor haar jongere broertje. Ze dacht altijd dat ze zó nu eenmaal was. Of…, was geworden?
Nadien heeft ze privé voornamelijk vriendjes/mannen als relatie gehad die bij haar aan de kar gingen hangen en in de afhankelijke- en onverantwoordelijke kind-rol bleven hangen. Dit uitte zich in situaties als dat hij, tegen de afspraak in, zei: “wil jij toch voor onze baby vanavond zorgen, want ik wil gewoon graag gaan stappen met mijn vrienden”.
Weer zette ze zichzelf, als zo vaak, buitenspel. De opgestapelde onvrede hierover, of zielenpijn die stil verdriet en woede gaf, kon ze van binnenuit wel uitschreeuwen. Zoals op de tekening.
Op haar werk zorgde die moederrol ervoor dat ze veel te veel verantwoordelijkheden op zich nam die haar tot een burn-out brachten.
Gedurende de sessies kwam ze tot een zielsbesluit door afscheid te nemen van haar huidige vriend die emotioneel ook vaak afwezig bleek en vaak vluchtte, net als haar vader. Daarnaast is ze veel beter als moeder voor haar ‘zelf’ gaan zorgen: haar eigen verlangens, haar eigen behoeftes, haar eigen grenzen. Gegrond met dit nieuw gevoelde bewustzijn maakt ze nu nieuwe fundamentele keuzes, zoals; mensen die energie bij haar wegtrekken te vermijden of contact te minimaliseren; meer ruimte voor rust en ontspanning te kiezen waaronder wandelen, massages laten doen en tekenen.
De opluchting is steeds vaker te merken in de sessies met haar en haar nieuwe ontspannen en tevreden gezicht wordt steeds zichtbaarder als op de tekening.
© 2025: Martin Thoolen
#wereldinspiraties #worldinspirations #reisverhalenmartinthoolen #travelstoriesmartinthoolen #spirit #synchroniciteit #synchronicity #firstnations #persoonlijkinspirerendleiderschap #persoonlijkleiderschap #leadership #leadershipdevelopment #personalleadership #leiderschap #spiritueelleiderschap #spiritedleadership #executivecoaching #leiderschap #leiderschapsontwikkeling #teamcoaching #collectiefleiderschap #professionalcoaching #coaching #businesscoaching #psychologyofselves #voicedialogue #egozielspirit #egosoulspirit #awarenessatwork #martinthoolen
